Zülfikar
Zülfikar, Allah Hz. Adem’i cennetten dünyaya gönderdiğinde onunla beraber Zülfikarı da verdi.
Zülfikar cennet ağaçlarının yapraklarından oluşmuştur.
Allah’ın peygamberi Hz. Adem onunla cinlerden ve şeytanlardan olan düşmanlarıyla dövüşürdü.
Onun üzerinde şöyle yazıyordu: “Benim peygamberlerin birbirinin ardınca onunla dövüşecek olan. Sonra sıddıklar birbirinin ardınca bununla vuruşacak. Ta ki Emir el-Mümin’in onun varisi olana kadar. O Ümmi (Mekkeli) olan peygamberi müdafaa edecek.” Buna görede Zülfikar kılıcı peygamber mirasından sayılmaktadır.
Birbirinin ardınca bunun varisi olmuşlardır. İmam Ali’nin kılıcı Uhud dövüşünde kırıldığında Cebrail, Zülfikar kılıcı ile nazil oldu. Ve şu nidayı söyledi:
“Ali’den başka yiğit, Zülfikardan başka kılıç yoktur.” Ve Cebrail onu peygambere verdi. O da kılıcı İmam Ali’ye verdi.
Zülfikarın derecesi Hz. Musa’nın asası derecesindedir. İmam Ali dövüşe çıktığında düşmanları korktuğundan dolayı kaçarlardı. Yaratılmışlardan kime bu kılıçla darbe vursa onu bu dünyada ailesinden ve evlatlarından ayırırdı. Ahirette ise onu cennetten ayırırdı. İmam Ali’nin darbeleri Zülfikar sebebiyle şöyle vasf olunurdu.
Eğer yukarı doğru çıksaydı bir şeyi uzunlamasına keserdi. Ama kınından ufuki çıksaydı tam ortadan keserdi.
Zülfikarın vasfına gelince İmam Sadıktan şöyle bir rivayet nakledilir ki: “Zülfikar şuna göre Zülfikar adlandırıldı ki onun merkezinde insan küresindeki fakaraya benzer şakuli bir hat vardı.” Sonra buyurdu: “Onun halkası gümüşten idi.”
Emirul Müminin İmam Ali Peygamberin vasisi olduğundan Zülfikarın da varisi oldu.
Bu kılıç bir bir onun evlatlarından olan İmamlara geçti. Ta ki imamet İmam Mehdiye gelene kadar. O kılınç al-i Muhammed’in (saa) diğer miraslarıyla birlikte İmam Mehdinin yanındadır. Ona göre de bu kılıç İmam Mehdinin imamlık alametidir.
Hadiste buyrulur ki: “ Onun kıyam edeceği vakit açık bir şekilde Arapça konuşarak, “Ey Allah’ın varisi Allah’ın adıyla kıyam et ve benimle Allah’ın düşmanlarını katlet.”
